همه چی آرومه

بچه من حالم خیلی خوبه ،
این کلاس انجمن خوشنویسان یه جوره خوبی منو می بره تو خلسه،
واردش که می شم همه چی می ره رو دور کند انگار،
اصلا از در کلاس که می ری تو کند بودن می شه یه امتیاز،
وعشق می کنی وقتی استاد زیر کاغذت برات می نویسه "خوشنویسی مساوی است با کند نویسی"
می دونی چقدر من همچین چیزیو می خواستم ؟اجازه داشتن برای کند بودن،برای آرامش،
دلم می خواد همین جوری بشینم جلوی استادم که داره با آهنگ شجریان زیر لب می خونه و ایراد های "ب" کشیده منو میگیره نگاه کنم ،می دونی چه حس معرکه ایه که "ب" های کشیدت یهو انقدر مهم بشن؟
و درجه یک ترین صدایی که تاحالا شنیدم... اگه هیچ کدوم از این ها نبود و فقط صدای کشیده شدن قلم رو کاغذ بود و همین.....من بازم عاشق اونجا بودم...
بچه نمی دونی اونجا چقد همه چی آرومه